กฏหมายว่าด้วยคนเข้าเมือง1. พระราชบัญญัติการทำงานของคนต่างด้าว พ.ศ.2521
คนต่างด้าวที่เข้ามาทำงานในประเทศไทยประเภทชั่วคราวที่จะยื่นขอรับใบอนุญาตทำงานได้ จะต้องมีคุณลักษณะตามมาตรา 11 ดังนี้
- มีถิ่นที่อยู่ในราชอาณาจักรหรือได้รับอนุญาตให้เข้ามาในราชอาณาจักรเป็นการชั่วคราวตามกฎหมายว่าด้วยคนเข้าเมือง โดยมิใช่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาในฐานะนักท่องเที่ยว หรือผู้เดินทางผ่าน
- ไม่เป็นบุคคลที่ขาดคุณสมบัติ หรือต้องห้ามตามเงื่อนไขที่รัฐมนตรีประกาศกำหนดในราชกิจจานุเบกษา
การจะทำงานได้ ต้องได้รับอนุญาตจากอธิบดีกรมแรงงาน หรือเจ้าพนักงานที่ซึ่งอธิบดีมอบหมาย โดยในการอนุญาต อธิบดีหรือเจ้าพนักงานจะต้องกำหนดเงื่อนไขให้คนต่างด้าวต้องปฏิบัติไว้ด้วย
คนต่างด้าวที่ทำงานโดยไม่มีใบอนุญาต จะมีโทษตามมาตรา 34 คือ ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกิน 3 เดือน หรือปรับไม่เกิน 5,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ
คนต่างด้าวที่เข้ามาทำงานตามกฎหมายว่าด้วยการส่งเสริมการลงทุน จะต้องยื่นขอรับใบอนุญาตทำงานภายใน 30 วันนับแต่วันที่คนต่างด้าวทราบการได้รับอนุญาตให้ทำงานตามกฎหมายว่าด้วยการส่งเสริมการลงทุน โดยในระหว่างที่รอรับใบอนุญาต คนต่างด้าวสามารถทำงานไปพลางก่อนได้
ในกรณีที่ไม่ยื่นขอรับใบอนุญาตทำงาน จะมีโทษตามมาตรา 35 คือ ต้องระวางโทษปรับไม่เกิน 1,000 บาท
2. พระราชบัญญัติคนเข้าเมือง พ.ศ.2521
เป็นพระราชบัญญัติที่ควบคุมการเดินทางของคนต่างด้าวที่เข้ามาและออกนอกราชอาณาจักร โดยให้สิทธิแก่คนต่างด้าวที่เข้ามาในราชอาณาจักรเป็นการชั่วคราว หรือเพื่อให้สิทธิถิ่นที่อยู่ในประเทศไทย
3. พระราชบัญญัติส่งเสริมการลงทุน พ.ศ.2520
บริษัทที่ได้รับส่งเสริมการลงทุน จะได้รับอนุญาตให้นำช่างฝีมือและผู้ชำนาญการเข้ามาในราชอาณาจักร เพื่อทำงานในโครงการที่ได้รับการส่งเสริมการลงทุนได้ อีกทั้งจะอนุญาตให้คู่สมรสและบุคคลที่อยู่ในอุปการะของช่างฝีมือและผู้ชำนาญการดังกล่าว เข้ามาในราชอาณาจักรได้อีกด้วย
4. พระราชบัญญัติการนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย พ.ศ.2522
เป็นบทบัญญัติที่เกี่ยวข้องกับการอนุญาตให้ผู้ประกอบการอุตสาหกรรมที่ตั้งโรงงานในนิคมอุตสาหกรรม สามารถนำคนต่างด้าวซึ่งเป็นช่างฝีมือและผู้ชำนาญการเข้ามาทำงานในราชอาณาจักรได้
5. พระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าว พ.ศ.2542
เป็นบทบัญญัติที่นำมาบังคับใช้แทนประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 281 เพื่อให้เกิดการลงทุนในประเทศไทยในธุรกิจที่คนไทยยังไม่มีความพร้อมจะแข่งขันกับคนต่างด้าว โดยกำหนดบัญชีธุรกิจไว้เป็น 3 บัญชี ดังนี้
- บัญชีหนึ่ง
หมายถึง ธุรกิจที่ไม่อนุญาตให้คนต่างด้าวประกอบธุรกิจโดยเด็ดขาด เช่น กิจการหนังสือพิมพ์ กิจการสถานนี้วิทยุโทรทัศน์ กิจการทำป่าไม้ กิจการค้าที่ดิน กิจการสกัดสมุนไพรไทย เป็นต้น - บัญชีสอง
หมายถึง ธุรกิจที่คนต่างด้าวสามารถประกอบธุรกิจได้โดยต้องได้รับอนุญาตจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์ โดยอนุมัติจากคณะรัฐมนตรี เช่น ธุรกิจเกี่ยวกับความมั่นคงของประเทศ ธุรกิจที่มีผลกระทบต่อศิลปวัฒนธรรม หัตถกรรมพื้นบ้าน และธุรกิจที่มีผลกระทบต่อทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม - บัญชีสาม
หมายถึง ธุรกิจที่คนไทยยังไม่มีความพร้อมที่จะแข่งขันในการประกอบกิจการกับคนต่างด้าว โดยคนต่างด้าวที่จะประกอบธุรกิจนี้จะต้องได้รับอนุญาตจากกรมทะเบียนการค้าโดยผ่านความเห็นชอบของคณะกรรมการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าว เช่น ธุรกิจการทำประมง ธุรกิจการทำป่าไม้ ธุรกิจการผลิตปูนขาว ธุรกิจการบริการทางบัญชี ธุรกิจการบริการทางกฎหมาย เป็นต้น
5. พระราชกฤษฎีกากำหนดงานในอาชีพและวิชาชีพที่ห้ามคนต่างด้าวทำ พ.ศ.2522
เป็นพระราชกฤษฎีกากำหนดงานในอาชีพและวิชาชีพที่ห้ามคนต่างด้าวทำ ซึ่งประกอบด้วย 39 อาชีพ โดยในการออกใบอนุญาตทำงาน จะไม่อนุญาตให้คนต่างด้าวทำงานในตำแหน่งหรือในงานที่มีลักษณะเข้าข่ายตามพระราชกฤษฎีกานี้
6. ระเบียบกรมการจัดหางานว่าด้วยหลักเกณฑ์และเงื่อนไขในการพิจารณาอนุญาตการทำงานของคนต่างด้าว พ.ศ.2545
เป็นระเบียบที่เกี่ยวข้องกับจำนวนคนต่างด้าวที่จะได้รับอนุญาตให้ทำงาน โดยพิจารณาจากขนาดการลงทุนของสถานประกอบการ การชำระภาษีเงินได้ให้แก่รัฐ และขนาดของการจ้างงานคนไทย
ปัจจุบัน การขอใบอนุญาตทำงานตามพระราชบัญญัติการทำงานของคนต่างด้าว พ.ศ.2521 จะใช้แนวทางพิจารณาตามระเบียบฉบับนี้
pageview 28,566
Total Pageviews 5,062,036 since January 2014